Het is een beetje een futloze dag ten huize ‘Groene Prinses’. Misschien omdat het opeens zo stilletjes is nu mijn Geliefde voor een weekend naar Duitsland is vertrokken, of omdat er wat te veel herfst in de lucht hangt, of omdat die verduvelde verkoudheid maar niet wil opkrassen. Of alles samen.
Gelukkig heb ik toch een paar nuttige/leuke dingen gedaan vandaag. Mizuna en winterpostelein gezaaid bijvoorbeeld, zodat ik laat in de herfst of vroeg in de winter nog van frisse groene blaadjes kan genieten. En vlak voor lunchtijd bedacht ik een super eenvoudige, maar minstens even voedzame soep. Ik ben zo enthousiast dat ik ze meteen met jullie wil delen. Dan heb ik nóg iets nuttigs gedaan vandaag ;-)
Paksoi belandt meestal in Aziatisch getinte gerechten, maar vandaag had ik zin om een heel andere toer op te gaan. Alleen de miso verwijst nog wat naar oosterse contreien.
De zuringsnippers zijn optioneel. Ik vind ze mooi en ze voegen een fris en licht zurig tintje toe. Maar je kunt net zo goed voor andere verse kruiden kiezen: wat bieslook of peterselie bijvoorbeeld. Mijn croutons zijn gemaakt van (homemade! ;-) ) zuurdesembrood, maar gebruik gewoon wat je in huis hebt.
voor 3-4 porties
Ingrediënten
• 1 el olijfolie
• 1 ui, geschild en gesnipperd
• 1 tl gedroogde tijm
• 1 flinke struik paksoi (of 2 kleinere)
• 250 g gare witte bonen (cannellini, boterbonen …) (uit blik of bokaal, of geweekt en gekookt)
• 700 ml hete groentebouillon
• 1 dl (haver)room
• 1 el lichte miso
• peper
ter garnering:
• gebakken broodkorstjes
• snippers zuring of andere verse kruiden
Zo maak je het
Verwarm de olijfolie in een kookpan en stoof hierin de uisnippers tot ze glazig zijn.
Maak intussen de paksoi schoon. Verwijder het onderste stuk en scheid de bladeren van de stelen. Was zowel de stelen als de bladeren grondig. Snijd de stelen in stukken en voeg ze toe aan de ui, samen met de gedroogde tijm. Laat ongeveer 5 minuten stoven.
Doe de gewassen paksoibladeren in een slazwierder en zwier ze droog. Snijd ze vervolgens in reepjes. Voeg ze toe aan de kookpan. Giet de hete groentebouillon erbij, voeg de uitgelekte gare bonen toe en laat ongeveer 10 minuten koken, of tot de groenten gaar zijn.
Draai het vuur uit. Roer de miso door de soep. Pureer de soep met een staafmixer of een keukenmachine.
Roer de (haver)room door de soep en breng op smaak met peper. Proef of er ook nog wat zout bij moet, maar allicht maken de bouillon en de miso de soep al zout genoeg.
Dien de soep op met croutons en snippers zuring of verse kruiden.
Las je mijn verslagje over onze veggie-avonturen in Philadelphia, dan weet je dat we in Vedge smulden van een sublieme koolraapfondue. Helemaal plantaardig en toch deden de consistentie en smaak denken aan echte kaasfondue. Mijn radertjes begonnen onmiddellijk op volle toeren te draaien. Dit zou ik thuis proberen na te maken!
Ik dacht spontaan aan edelgistvlokken en miso om een ietwat kazige umamismaak op te roepen, en aan witte wijn en look voor een authentiek fonduearoma. Restte alleen nog de consistentie. Met louter koolraap zou ik beslist geen romige textuur krijgen. Na wat opzoekwerk op het wereldwijde web, ontdekte ik dat Your Veggie Coach net als ik had getracht om de befaamde fondue van Vedge na te maken. Wijn, miso en edelgistvlokken maken ook deel uit van haar recept. Maar waar ik dus niet aan had gedacht: aardappelen. Zij zijn het sleutelingrediënt tot een goede consistentie.
Toen er vorige week koolrapen in mijn groentepakket zaten, was hét moment om aan de slag te gaan aangebroken. Het resultaat? Een lekkere vegan fondue waarin we graag stukjes brood dompelden. Even lekker als bij Vedge? Misschien net niet, maar dat is dan ook een toprestaurant ;-) Bij Vedge serveren ze de fondue met een zacht pretzelbroodje. Ik koos voor stukjes zelfgebakken zuurdesembrood.
Dank je wel Vedge voor de inspiratie en Your Veggie Coach om mij op (betere) ideeën te brengen!
voor 2-3 personen
Ingrediënten
• 2 kleine koolrapen of 1 grotere, geschild en in blokjes
• 3 kleine aardappelen, geschild en in blokjes
• 1 el olijfolie
• 1 flinke teen look, gepeld
• 1,25 dl witte wijn
• 1 el edelgistvlokken
• 1 el lichte miso
• peper en zout
om te serveren:
• brood naar keuze, in hapklare stukjes
• ingelegde groenten
• eventueel een ‘fris’ slaatje
Zo maak je het
Doe de stukjes koolraap in een kookpan en doe er zoveel water bij dat ze net onderstaan. Breng aan de kook en laat de koolraap ongeveer 10 minuten zachtjes koken. Doe er dan de aardappelblokjes bij en laat nog 15 à 20 minuten koken, of tot beide groenten helemaal gaar zijn. Draai het vuur uit en zet de pan opzij.
Verwarm in een andere kookpan de eetlepel olijfolie. Pers de look hierin uit en laat hem heel kort fruiten. Let op dat de look niet aanbrandt! Blus met de witte wijn en laat die eventjes uitdampen.
Haal de blokjes aardappel en koolraap met een schuimspaan uit de kookpan en voeg ze toe aan de wijn met look. Voeg ook 1 deciliter van het kookvocht toe. Laat alles nog ongeveer 5 minuten garen. Haal de pan van het vuur en voeg miso en edelgistvlokken toe. Pureer alles met een staafmixer of keukenmachine tot een gladde, romige emulsie. Is het geheel te dik? Voeg dan wat extra kookvocht toe. Zorg er echter voor dat je fondue niet te dun wordt, want dan blijft hij niet aan je broodjes hangen.
Breng de fondue op smaak met peper en zout, en eventueel wat extra edelgistvlokken of miso. Je kunt de fondue nog even zachtjes opwarmen, maar laat hem niet meer koken, want dan gaan alle goede voedingsstoffen in de miso en edelgistvlokken verloren.
Zet de fondue op tafel op een fonduestel of houdertje met een theelichtje, zodat hij warm blijft. Prik telkens een stukje brood op een fonduevorkje en dip het in de fondue. Smakelijk!
Philadelphia. De laatste etappe in ons reisje naar de Verenigde Staten. Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat Philadelphia geen stad is die je absoluut gezien moet hebben in je leven. Dat wij er wel stopten, heeft twee redenen. Eén: Philly – ook wel de city of brotherly love – ligt mooi tussen Washington DC, waar mijn Geliefde een concert speelde, en New York, dat we maar wat graag wilden verkennen. Twee: Philadelphia huisvest het grootste orgel ter wereld, in een winkelcentrum dan nog wel, en mijn Geliefde wilde dat uiteraard een keertje zien en horen. Daar kan ik hem trouwens alleen maar dankbaar om zijn. Want wow: de vegetarische of zelfs veganistische restaurantscène in Philadelphia is er eentje om u tegen te zeggen!
Tegen alle verwachtingen in wordt deze blogpost dus langer dan die over New York en die over Washington. Eén restaurant sprong er gigantisch bovenuit, maar dat houd ik lekker tot het einde :-)
Overdekte markt
Als foodie wilde ik beslist een kijkje nemen in de Reading Terminal Market, een overdekte markt in het centrum van Philadelphia met een lange geschiedenis. Je vindt er niet alleen lokale groenten, gebak, chocolade, vis, kaas, vlees en allerlei eetkraampjes, maar ook kookboeken en tafellinnen. Werkelijk alles om een geslaagd dinertje te organiseren dus. Leuk om er eens doorheen te lopen, maar geef mij toch maar een kleurrijke boerenmarkt in de openlucht.
Puur, plantaardig, gezond
Biologisch, vegan en grotendeels glutenvrij. Bij Pure Sweets & Co eet je hyper gezond. Het restaurantje is mooi ingericht, met veel hout, planten en ‘botanische’ posters. Op het menu staan sapjes, soepen, sandwiches, salades, warme gerechten en verantwoorde zoetigheden. Ik smulde van summer rolls met een bijzondere abrikozendip en een sandwich basil pesto caprese, die bestond uit amandelbrood met misokaas, avocado, pesto en tomaten. De porties lijken klein, maar vullen goed. P.S. & Co is niet goedkoop en mijn omnivore Geliefde vond het een tikje te diehard gezond, maar ik genoot er lekker toch van.
Nog meer puur
Niet te verwarren met Pure Sweets is Pure Fare. Even gezond, even bio, even glutenvrij, maar niet volledig plantaardig of veganistisch. Pure Fare is een gezellig lunchplekje, maar is grotendeels gericht op take away. En dat was precies wat we deden: wat kleine snacks afhalen voor op de trein. Ik proefde van een zeer bijzondere vanillepudding op basis van pastinaak en van een graanvrije chocolate chip cookie.
Verse fastfood
Heel anders van sfeer is Honeygrow. Een keten van bruisende – voornamelijk take away – restaurants die salades en wokgerechten bereiden waarin verse, lokale groenten de hoofdrol spelen. Laat je niet afschrikken door de drukte die er heerst, want het concept is leuk: ofwel kies je uit een aantal salades en woks die Honeygrow heeft bedacht, ofwel stel je zelf je gerecht samen. Bestellen doe je aan een computer, dus stress is niet nodig ;-) Ik stelde een noedelwokje samen met edamame, broccoli, spicy tofoe, wortel, koriander, sesamzaad en een sausje. Mijn Geliefde koos voor een salade. Op een bankje op Rittenhouse square genoten we van onze goed gevulde bakjes. Honeygrow ontstond in Philadelphia, maar heeft intussen vestigingen in verschillende Amerikaanse steden.
Verfrissing op een stokje
In Philadelphia maakten we net als in New York en Washington een paar hete dagen mee. Gelukkig bieden de ijsjes van Lil’ pop shop instant verfrissing. Handgemaakt op basis van verse, lokale ingrediënten. Wat wil een mens nog meer als het warm is? Lil’ pop shop heeft twee vaste locaties en een foodtruck die onder andere op markten opduikt.
Happy pizza
Bij Nomad bakken ze biologische pizza’s met – alweer! – zo veel mogelijk lokale ingrediënten. Wij waren er tijdens ‘happy hour’: een selectie van kleine pizza’s en drankjes wordt er dan geserveerd tegen gereduceerde prijs. De pizza’s zijn flinterdun en smaakvol. Als voorafje aten we verrukkelijke gefrituurde groenten met gerookte paprika en chili.
Goddelijke groenten
Zoals ik al zei zou ik de klepper onder de veggie restaurants in Philly tot het laatst bewaren. Bij Vedge ga je niet zomaar even je buik vullen, naar Vedge ga je om je zintuigen op volle toeren te laten werken en te genieten van heerlijke groentecreaties. Vedge is honderd procent plantaardig en pure klasse.
Je krijgt drie lijstjes met gerechten, waaruit je er elk telkens eentje kiest. Een paar voorbeelden? Fancy radishes: kleine creaties op basis van radijs, die eruit zien als wondermooie sushi en kleine smaakexplosies geven in je mond. Of de koolraapfondue, die zo echt het ‘fonduegevoel’ oproept, dat ik nu zelf aan het experimenteren ben om iets gelijkaardigs op tafel te zetten (wordt vervolgd! ;-) ). Of Ssamjang glazed tofu: met gebrande miso en een puree van edamame.
Doordat de gerechtjes klein en verfijnd waren, hadden we nog plaats voor een dessertje. Gelukkig maar. Want mijn bosbessencheesecake (zonder kaas, welteverstaan) met citroengel en ijs van lavendel en maanzaad was een hemels besluit van dit etentje. Misschien is het wat overdreven om te zeggen dat Vedge de trip naar Philadelphia waard is, maar ben je ooit in de buurt, dan raad ik toch een kleine omweg aan.
Reis je van New York naar Washington DC, dan kom je plots in een heel andere wereld terecht. Propere en rustige metrostations, brede straten, veel minder drukte en een andere – minder ‘hippe’ – sfeer. In vergelijking met New York zou je Washington gerust een provinciestadje kunnen noemen. Eén ding bleef gelijk: de hitte. Die zwakte ons tempo nog altijd enorm af. Gelukkig hadden we wél genoeg energie om op zoek te gaan naar lekkere veggieadresjes. Die zijn in Washington niet even talrijk als in The Big Apple, maar nog altijd ruim voldoende aanwezig.
Fris & fruitig
Fruitive serveert honderd procent biologische en plantaardige gerechtjes. Het is de ideale plek voor wie een gezond ontbijt of dito lunch wil afhalen. Ter plaatse eten kan ook, maar de ruimte is beperkt. Op het menu? Berry bowls, sandwiches, salades en wraps. En vooral sapjes. Véél sapjes. Met veelzeggende namen als Energy Giver, Immunity, Illuminade en Red Root Rising. Maar schrik niet: deze koudgeperste drankjes mogen je gezondheid dan wel een boost geven, ze doen tegelijkertijd het tegenovergestelde met je portemonnee.
Vegan kip
Wie denkt aan eten in de Verenigde Staten, denkt automatisch aan fastfood, toch? Niet geheel onterecht. Uit eten gaan in een ‘echt’ restaurant is duur in de States. Fastfood is het betaalbare alternatief. Gelukkig voor de plantlovers is fastfood er ook in volledig plantaardige vorm. Wij stapten binnen bij HipCityVeg. Deze kleine keten heeft haar thuisbasis in Philadelphia, maar er is dus ook een vestiging in DC.
Wij verorberden er een burger met vegan eh ‘kip’ en zoeteaardappelfrietjes. Een behoorlijk vettig maaltje, maar de frietjes waren heerlijk en ook de ‘kip’ smaakte best goed ;-)
Iedereen welkom
Een restaurant met de naam Busboys & poets, dat kon ik als dichter onmogelijk voorbijgaan. Met het woord restaurant doe ik deze plaats echter oneer aan, want Busboys & poets is veel meer. Het is een community, zoals ze zelf zeggen, waar gewerkt wordt aan culturele verbinding en waar een duidelijk standpunt tegen racisme en discriminatie wordt ingenomen. In de verschillende vestigingen organiseren ze geregeld lezingen en open podia en er is ruimte voor kunst, cultuur en politiek. Het is vooral een plaats waar iederéén welkom is. En je kunt er dus ook gewoon lekker eten :-)
Het restaurant serveert vlees en vis, maar je vindt als vegetariër of vegan een goede keuze op de menukaart. Wij deelden als voorgerecht een heerlijke mezze en daarna deed ik me tegoed aan een vegan pasta met asperges, kappertjes, geroosterde tomaatjes en olijven.
Grandioze boerenmarkt
Ondanks al deze leuke restaurantjes, was de plek waar mijn veggie-foodiehart het snelst ging kloppen de zondagse Freshfarm farmers’ market aan Dupont Circle. Op zoek naar een ontbijtplekje belandden we eerder toevallig op de markt. Maar wat een geluk! Ik duizelde van het aanbod: groenten en fruit in overvloed, kraakverse zuurdesembroden, allerlei gefermenteerde specialiteiten, bloemen, verse pasta die ter plekke werd ‘gedraaid’, geurige koffie, ijsjes, sapjes, verse buffelmozzarella … Ons ontbijt hadden we haast onmiddellijk gevonden: een overheerlijke boekweit-bosbessenpannenkoek die ter plekke gebakken werd.
Omdat alle kraakverse groenten en vruchten mijn ogen uitstaken, gingen we tegen de middag opnieuw naar de markt om inkopen te doen voor de lunch: sappige, zoete tomaten, versgemaakte gazpacho, glutenvrij brood met olijven en rozemarijn, en de meest smaakvolle nectarines die ik ooit at.
Het aanbod op de markt was enorm en de kwaliteit van alles wat we proefden echt uitstekend. Zoveel lokaal geteeld voedsel dat recht van de boer of de producent bij de consument terechtkomt: ik droom er nog van!
Wie me volgt op Instagram had het wellicht al gemerkt: een poosje geleden staken mijn Geliefde en ik de oceaan over voor een bezoekje aan New York, Washington DC en Philadelphia. Hoog tijd voor een heuse blogpost!
Drie steden waar heel wat vegetarisch lekkers te proeven valt. Te veel voor één blogpost, dus ga ik van start met The Big Apple. De andere twee steden hebben jullie ongetwijfeld nog tegoed.
New York is een walhalla voor vegetariërs en veganisten. Mijn lijstje met opgesnorde restaurantjes was niet bepaald in verhouding tot de beperkte tijd die we hadden in de wereldstad. Het was dus een kwestie van keuzes maken. Keuzes die weleens beïnvloed werden door de afmattende hitte, de bereikbaarheid en de betaalbaarheid … Maar lekker gegeten hebben we!
Helaas leidde de hitte ons vooral naar binnen, waar airco de nodige verkoeling bracht, maar het licht doorgaans te miezerig was om goede foto’s te maken. Weinig beelden dus die het water in de mond doen lopen. Hopelijk brengen mijn woorden soelaas :-)
Ontbijt in het park
Omdat we een hotelkamer zonder ontbijt hadden geboekt, begon ons culinaire avontuur al ’s morgens vroeg. De eerste ochtend raakten we verzeild in Whole Foods Market, een gigantische biologische supermarkt met verschillende vestigingen in de stad. Whole Foods is meer dan supermarkt alleen: je kunt er ook een ‘bakje’ vullen aan een buffet met salades, warme gerechten, ontbijtgerechten … Daarnaast is er een keur aan verse broodjes en gebakjes en een koffiehoek. Alles wat je nodig hebt voor een eersteklasontbijt! Ik schepte meestal een bakje vol verse fruitsla en kocht er een potje cashewyoghurt bij. Nog een vegan cappuccino en – bij grote honger – een bosbessenbagel, en ik had genoeg energie om de New Yorkse straten te veroveren. O ja, de foto verklapt dat we er ook weleens een minireepje kochten van de geweldige Mast Brothers, chocolade uit Brooklyn.
De vestiging waar wij gingen ligt vlak bij Central Park. Ideaal dus om je ontbijtpicknick mee te nemen naar een rustig bankje in het park. De tweede keer dat we er kwamen vonden we het buiten al te warm en bleven we in Whole Foods zelf, waar voldoende zitgelegenheid is om je maaltijd te verorberen.
Meer dan sushi
Wie graag puur plantaardige sushi eet moet bij Beyond sushi zijn. Maar deze gezonde vegan snackbar zou niet Beyond sushi heten als er niet veel meer lekkers te ontdekken viel. Wij hadden niet zo’n zin in sushi, maar smulden wel van smaakvolle dumplings, salades en rice paper wraps. Beyond sushi werkt zo veel mogelijk met lokale, seizoensgebonden producten en gaat op zoek naar bijzondere smaakcombinaties. Onze ‘Nutty buddy‘-wrap was bijvoorbeeld gevuld met groene groenten, sobanoedels, wortelen, cashewnoten, avocado, tofoe, koriander en jalapeño-pindakaas, met daarbij een ponzusausje.
Bij kaarslicht
Candle Café is een vaste waarde in ‘veganistisch New York’. Het restaurant opende voor het eerst zijn deuren in 1994 en serveert sindsdien puur plantaardige gerechten met lokale, biologische ingrediënten. Intussen zijn er drie vestigingen. Wij reserveerden een plekje in Candle West en genoten er bij kaarslicht van een heerlijk etentje.
Na een verfrissende gazpacho, smulde ik van gegrilde basilicumtofoe met een zomerse groentemelange, boerenkoolpesto en venkelsalade. Mijn Geliefde genoot van Seitan Piccata, een gerechtje dat ik zelf beslist eens wil proberen te maken. Om ons dinertje te besluiten, deelden we nog een zalige Cherry Crepe, met kokosroom, gemarineerde kersen en ‘dulce de leche’-ijs. Durft er iemand nog te beweren dat plantaardig eten geen pure verwennerij kan zijn?
Opgelet: zoet en vet!
Meer zoete verwennerij vind je in New York uiteraard in de vorm van doughnuts. Al geruime tijd geleden ontdekte ik de website van Dun-Well Doughnuts, en ook al ben ik niet zo’n fan van de geglazuurde, gefrituurde gebakjes, deze vegan doughnuts wilde ik weleens een kans geven. Ze zijn namelijk niet alleen plantaardig, maar ook nog eens bio en handgemaakt. De verschillende smaakjes zien er bovendien ontzettend aantrekkelijk uit. Misschien waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen of misschien ben ik gewoon écht geen doughnutfan, want de gebakjes waren toch wat te vet en te zoet naar mijn zin. Maar goed, ik vermoed dat een doughnut vet en zoet móét zijn, wil hij de naam ‘doughnut’ waardig zijn. Dus ben jij een veganistische zoetekauw? Dan weet je waarheen ;-)
Eataly
In de buurt van The Flatiron Building stapten we min of meer toevallig Eataly binnen, zonder te weten wat ons hier te wachten stond. Wow! Moeilijk om te beschrijven welke culinaire bedrijvigheid je hier aantreft, maar ik doe mijn best. Eataly is een supermarkt gespecialiseerd in Italiaanse producten. Maar dat is lang niet alles. Tussen de rekken met een interessant assortiment aan voedingswaren vind je namelijk tal van minirestaurantjes die klaarmaken wat je in de winkel kunt kopen. Zo heb je een restaurantje waar je pizza en pasta kunt proeven, eentje waar ze focussen op vlees, of vis, een ‘hoek’ waar je desserts eet, nog een apart ijssalon, een koffiebar …
Wij belandden in de pizzahoek, waar ik een prima Margherita verorberde. Een andere interessante plek voor vegetariërs is het Verdure-restaurantje, waar ze aan de slag gaan met seizoensgroenten. Ook veganisten kunnen hier terecht, al is de keuze aan puur plantaardig lekkers eerder beperkt. Laat je niet afschrikken door de enorme drukte in Eataly. Ze werken niet met reservaties: je meldt je gewoon aan voor een tafeltje en wacht even in de winkel tot het jouw beurt is. Tijdens het wachten is er hoe dan ook genoeg te zien.
Tot zover mijn terugblik op New York. Binnenkort komt veggie Washington eraan!
Ook al verzamelde ik online al ettelijke recepten met aquafaba én proefde ik al aquafabacreaties van anderen, ik ging er tot enkele dagen geleden nog niet zelf mee aan de slag. Aquafaba is een wat mooier klinkende naam voor het vocht dat je vindt in bokalen of blikken kikkererwten. Vies? Hm, ik zou het ook niet opdrinken, maar klop het op en aquafaba wordt een wonderlijk goedje. Het ziet er niet alleen uit als opgeklopt eiwit, het kan in tal van gerechten exact dezelfde functie vervullen. Puur plantaardig eiwitschuim: wie wordt daar niet gelukkig van?
Koop je geen kikkererwten in bokaal of blik, maar week je ze zelf? Houd het weekvocht dan bij en kook het in.
Het recept dat me uiteindelijk echt overtuigde om aquafaba uit te proberen was dat voor Easy vegan macaroons van Minimalist Baker. Oh, wat zagen die er lekker uit! Ik ben alleen niet zo’n kokosmacaronfan, dus maakte ik er amandelmacarons van. En ik gaf ze een extra persoonlijke toets door wat oranjebloesemwater toe te voegen.
Verder volgde ik het recept zoals beschreven staat. Ik had wel flink wat meer gemalen amandelen nodig om de juiste ‘deegconsistentie’ te krijgen, allicht omdat kokosrasp meer vocht opneemt dan amandelen.
Ging jij al aan de slag met aquafaba? Wat zijn jouw favoriete recepten?
Heb je al ooit met je hand door een bosje Thaise basilicum gewoeld? De geur die vrijkomt, is bedwelmend. En hetzelfde geldt voor de smaak. Het is moeilijk om het intense aroma precies in woorden te vatten. Je proeft wel wat verwantschap met de ‘gewone’ basilicum, maar tegelijkertijd ontdek je vleugjes anijs, dragon en munt. Dit complexe kruid komt naar mijn gevoel het best tot zijn recht in eenvoudige, Aziatisch getinte gerechten. Zoals in deze noedelsalade, die lekker verfrissend is op warme zomerdagen.
Ik knijp flink wat limoensap in de pesto, omdat ik nu eenmaal gek ben op zuur. Niet zo’n citrusfan? Voeg dan gerust wat minder sap toe.
PS: sinds enige tijd ben ik geregeld actief op Instagram. Volg me voor meer foto’s van vegetarisch lekkers, restaurantbezoekjes, plantjes en andere fijne dingen des levens ;-)
voor 2 personen
Ingrediënten
• 1 grote komkommer
• 150 g rijstnoedels
• 200 g edamameboontjes, gedopt
voor de tofoe:
• 200 g tofoe, in blokjes
• 2 tl geroosterde sesamolie
• 2 el tamari
• olijfolie
voor de pesto:
• een flinke bos Thaise basilicum
• 2 el geroosterde pinda’s (ongezouten!)
• het sap van 1 limoen
• ca. 8 el olijfolie
• 1 teen look, gepeld en grof gehakt
• peper en zout
Zo maak je het
Meng de sesamolie en de tamari door elkaar en schep de marinade over de tofoeblokjes. Laat ze minstens een halfuur marineren.
Was de komkommer en snijd hem met een spiraalsnijder in lange dunnen slierten. Heb je geen spiraalsnijder? Dan kun je ook komkommerreepjes snijden met een scherp mes of met een mandoline.
Breng een ruime kookpan met water aan de kook. Voeg de noedels toe en kook ze volgens de instructies op de verpakking. Giet de noedels af en spoel ze onder de koude kraan. Laat ze goed uitlekken. Meng ze daarna in een grote kom met de komkommernoedels.
Breng een steelpan met water aan de kook. Voeg een schepje zout toe aan het water. Blancheer de edamameboontjes een vijftal minuten of tot ze beetgaar zijn. Giet ze af en laat ze schrikken onder de koude kraan. Doe ze bij de noedels in de kom.
Doe voor de pesto de Thaise basilicum, de pinda’s en de look in een keukenmachine of hakmolentje. Mix tot een grove pasta. Voeg beetje bij beetje de olijfolie en het limoensap toe tot je pesto de gewenste consistentie heeft. Misschien heb je wat meer of wat minder nodig. Breng de pesto op smaak met peper en zout.
Roer de pesto door de noedels en de groenten.
Verhit wat olijfolie in een koekenpan en bak de tofoeblokjes aan beide kanten goudbruin.
Schep de noedels in twee kommen en verdeel de tofoeblokjes erover. Serveer meteen.
Een succesvolle moestuinier zal ik allicht nooit worden. Succesvol in de zin van: tonnen groenten uit je tuin halen zodat je amper wat hoeft te kopen in de winkel. Als ik succes mag vertalen naar ‘juichend toekijken hoe alles groeit op mijn terras’ of ‘volop genieten van elk groen blaadje dat ik pluk’, dan ben ik wél succesvol ;-)
Sinds we in februari verhuisden, hebben we een terras en dat vulde ik gretig met een rijtje potten. Vanuit de keuken het terras op stappen en hier en daar wat plukken om mijn gerechten op te fleuren: ik zou het al niet meer kunnen missen. Ik hield het vooral bij kruiden en (eetbare) bloemen en blaadjes, maar als enorme peulvruchtenfan wilde ik toch ook een grotere uitdaging. Ik zou in twee potten kapucijnererwten zaaien. Want die dingen vind je amper in de winkel. Dat er op mijn terrasje veel te weinig zon komt voor ‘echte’ groenten negeerde ik dapper.
En gelukkig maar. Want ik was door het dolle heen toen het eerste groen de kop op stak. En op het moment dat de prachtige paarse bloemen tevoorschijn kwamen, was mijn experiment al geslaagd. De bloemen werden peulen en de peulen werden almaar dikker. Vorige week oogstte ik mijn eigen kapucijnererwten! Een handjevol gedopte erwten, meer niet. Maar ze smaakten onweerstaanbaar goed.
Ik combineerde ze met broccoli, radijsjes, gebakken tempéstukjes en een mosterddressing. Met nog wat focaccia met tomaatjes en asperges erbij was ons feestmaal compleet.
voor 2 personen
Ingrediënten
• 1 broccoli, in roosjes
• 1 bosje radijsjes
• een flinke handvol vers gedopte kapucijners of erwten
• 100 g gerookte tempé
• een mespunt gerookt paprikapoeder
• 2 el tamari
• 1 tl ahornsiroop
• olijfolie
voor de dressing:
• 1 tl mosterd
• 1 tl honing (of rijststroop voor veganisten)
• 1,5 el appelazijn
• 3 el olijfolie
• peper en zout
Zo maak je het
Verkruimel de tempé in een kommetje. Klop de tamari, de ahornsiroop en het paprikapoeder door elkaar en schenk het over de tempé. Roer goed en laat een poosje marineren.
Breng twee kookpannen met water aan de kook. Voeg wat zout toe als het water kookt. Blancheer de broccoliroosjes in de ene kookpan beetgaar (ca. 5 minuten). Blancheer de erwten of kapucijners in de andere pan tot ze net gaar zijn (3 à 5 minuten). Giet beide groenten af en laat ze schrikken onder de koude kraan. Laat de groenten goed uitlekken.
Snijd de radijsjes in plakjes. Schik al de groenten in een slakom.
Klop de ingrediënten voor de dressing krachtig door elkaar. Breng op smaak met peper en zout en schenk ze over de groenten.
Verwarm wat olijfolie in een koekenpan en bak de tempékruimels al roerende krokant. Strooi ze over de salade en dien meteen op.
In de zomer dirigeert eenvoud mijn keuken. Mooie, zongerijpte groenten hebben niet veel nodig om heerlijk te smaken. Sappige tomaten, wat uitmuntende olijfolie, verse blaadjes basilicum en een vleugje fleur de sel: dé smaak van de zomer, wat mij betreft.
Een wat rijkere versie van zo’n simpele tomatensalade is panzanella. Jaren geleden, toen mijn blog nog in zijn kinderschoenen stond, postte ik daarvoor al eens een recept. Het leuke aan panzanella is dat je naar hartenlust kunt variëren. Mijn oorspronkelijke recept is nog altijd de basis waarvan ik vertrek, maar soms voeg ik een ‘extraatje’ toe. Onlangs maakte ik een versie met zachte, lichtjes gekaramelliseerde venkel erbij. En ik ben helemaal verkocht!
Om de dressing wat meer diepte te geven, voeg ik een scheutje ahornisroop toe. Niet-veganisten kunnen ook voor kruidige honing kiezen. Vind je dat extra zoet niet nodig? Laat het dan gewoon weg. Je panzanella zal nog altijd een zomerse smaakbom zijn.
Heb jij een favoriet zomerrecept? Maak je het weleens klaar voor vrienden, familie of buren? Neem dan deel aan de ‘zomerkeuken’ van Velt. Toon jouw zomerse maaltijd op Facebook en gebruik de hashtag #zomerkeuken op andere sociale media. Meer info vind je op de website van Velt.
voor 2 personen
Ingrediënten
• 7 trostomaten (middelgroot)
• 1 flinke venkelknol
• een handjevol zwarte, ontpitte olijven
• 2 tl gezouten kappertjes (goed afgespoeld en uitgelekt)
• 1 teentje look (optioneel)
• 2 dikke sneden stevig brood van minstens een dag oud*
• een handjevol basilicumblaadjes
• olijfolie om in te bakken
• peper en lekker zout
voor de dressing:
• 1 el balsamicoazijn
• 2 el olijfolie van goede kwaliteit
• 1 tl ahornsiroop (of honing)
*Ik gebruikte zelfgebakken bruin speltbrood, maar gebruik wat je in huis hebt. Gebruik je stokbrood of ciabatta, neem dan wat meer sneetjes.
Zo maak je het
Verwijder de kroontjes van de tomaten en snijd ze, afhankelijk van de grootte, in vier of zes stukken. Doe ze in een grote kom.
Doe de olijven en de kappertjes bij de tomaten. Gebruik je een teentje look? Pers het dan uit over het tomatenmengsel.
Klop de ingrediënten voor de dressing krachtig door elkaar en schenk ze over de tomaten. Roer alles door elkaar.
Verwijder de voet en de harde stelen van de venkel en schil de buitenste vezels weg met een dunschiller. Snijd de knol overlangs in dunne plakken. Verwarm wat olijfolie in een koekenpan en bak de venkelplakjes aan beide kanten tot ze goudbruin kleuren, heel zacht zijn en enigszins karamelliseren.
Schep de venkelplakjes op een bord en laat ze een beetje afkoelen.
Snijd de sneden brood in blokjes. Verwarm opnieuw wat olijfolie in de pan en bak de broodblokjes aan beide kanten goudbruin. Houd dit goed in de gaten, want brood verbrandt snel!
Snijd de venkelplakjes in reepjes en hussel ze samen met de broodkorstjes door de tomatensalade. Scheur er de basilicumblaadjes over en bestrooi met versgemalen peper en zout naar smaak. Let op: de kappertjes zijn ook al zout, dus proef voor je er te veel zout aan toevoegt.
Ik eet de salade het liefst lauwwarm of op kamertemperatuur. Serveer je hem te koud, dan komen de smaken niet goed tot hun recht.
Rabarber roept herinneringen op aan de vroegere tuin van mijn ouderlijke huis. Als kind keek ik er ieder jaar naar uit om de stengels te plukken en er ‘moes’ van te maken. Een voortreffelijke combinatie van zuur en zoet.
De tuin hoort intussen al lang andere mensen toe. Geen idee of de rabarber er nog staat. Gelukkig heb ik collega’s die me geregeld wat toeschuiven uit hun tuin. Een van de voordelen van werken voor Velt :-) Van de ene collega kreeg ik wat rabarberstengels, van een andere kreeg ik eerder dit jaar al een mooi plantje Roomse kervel voor mijn terrastuintje.
Samen met aardbeien vonden ze hun weg in deze compote. De Roomse kervel zorgt voor een kruidig tintje en een beetje extra zoetheid, maar hij is niet onontbeerlijk in dit recept. Ik serveer de compote graag met wat vanille-kokosyoghurt, besjes en geroosterde amandelen. Een mooi dessertje of een luxeontbijt.
voor 2 personen
Ingrediënten
• 2 grote, dikke rabarberstengels
• 400 g aardbeien
• 2 el (kokosbloesem)suiker
• 2 el fijngehakte blaadjes van Roomse kervel
• 1 tl arrowroot
• 1 el olijfolie
voor de garnering:
• 2 el vanille-kokosyoghurt
• 2 el gehakte geroosterde amandelen
• een paar besjes
• wat extra gesnipperde blaadjes Roomse kervel
Zo maak je het
Was de rabarberstengels en de aardbeien.
Schil oneffenheden van de rabarber weg en verwijder de kroontjes van de aardbeien.
Snijd de rabarber in stukjes en de aardbeien doormidden.
Verwarm de olijfolie zachtjes in een steelpan en voeg de rabarberblokjes toe. Stoof ze een paar minuten aan. Voeg de aardbeien, de Roomse kervel en de suiker toe en laat op een zacht vuurtje ongeveer 20 minuten pruttelen. Het fruit moet zacht zijn en een beetje uit elkaar vallen.
Los het arrowrootpoeder op in een eetlepel koud water. Voeg het toe aan het pruttelende fruit en roer goed. Laat nog eventjes inkoken.
Haal de pan van het vuur en laat de compote afkoelen. Laat hem daarna volledig koud worden in de koelkast.
Schep de compote in kommetjes en garneer met kokosyoghurt, amandelen, bessen en blaadjes Roomse kervel.
