Veel regen, dagen die naar mijn gevoel niet snel genoeg lengen, en een licht winterdipgevoel. Wat mij betreft, is dit hét moment van het jaar om comfort food te eten. En het comfort food-recept bij uitstek? De Amerikaanse klassieker mac ’n cheese.
De laatste tijd zie ik almaar meer recepten voor vegan mac ’n cheese opduiken. Natuurlijk proeft zo’n vegan versie nooit helemaal hetzelfde als eentje met echte kaas, maar geloof me: met behulp van wat uitgekiende ingrediënten kun je een heel romige en kazige saus maken waar geen spoortje dierlijkheid aan te pas komt.
Spinach & artichoke dip (met normaal gezien ook heel wat kaas) is nog zo’n typische Amerikaanse lieveling. Ik combineerde de twee gerechten tot een kazige vegan pastagratin met spinazie en artisjok. Laat je niet afschrikken door de lange ingrediëntenlijst voor de saus. Uiteindelijk is het maar een kwestie van alles bij elkaar kieperen en blenden.
Dit recept is behoorlijk machtig en voedzaam. Om voor een fris tegenwicht te zorgen serveerde ik er een slaatje bij van dun geschaafde aardpeer en appel.
Normaal gezien ga ik met de Groene Prinses zelden tot nooit commerciële samenwerkingen aan, maar omdat ik een zwak heb voor kwalitatieve keukenspullen, maakte ik deze keer toch een uitzondering. Dankzij Kookexpert maakte ik mijn pastagratin in een ovenschaal van Le Creuset, en gebruikte ik deze handmandoline om de aardperen in flinterdunne plakjes te snijden.
voor 3-4 personen
Ingrediënten
voor de saus:
• 1 middelgrote aardappel, geschild
• 75 g cashewnoten (minstens 8 uur geweekt)
• 150 g gare witte bonen of reuzebonen (uit blik, of geweekt en goed gaar gekookt)
• 2,5 dl havermelk
• 1 el mosterd
• 4 el edelgistvlokken
• 1 tl appelazijn
• 1 tl lookpoeder
• 0,5 tl paprikapoeder
• 0,5 tl kurkuma
• peper en zout
• 250 g pasta (penne, elleboogjes of schelpjes)
• 1 el olijfolie
• 150 g spinazie (vers of uit de diepvriezer)
• 150 g artisjokharten uit bokaal
• 1 tl chilivlokken
• 1 teentje look
• peper en zout
voor het kruimellaagje:
• 30 g amandelen, tot bloem gemalen
• 30 g broodkruim
• 1 tl gistvlokken
• 2 el olijfolie
voor de salade:
• 4 kleine aardperen
• 1 appel
• een bosje postelein
• 1 el gezouten kappertjes, geweekt en uitgelekt
• 1 el hazelnoten, gehakt
• citroensap
• olijfolie
• peper en zout
Zo maak je de pastagratin
Breng een klein pannetje met water aan de kook en kook de aardappel gaar. Giet af en laat even afkoelen.
Breng tegelijkertijd een grote pan met water aan de kook en kook de pasta beetgaar volgens de instructies op de verpakking. De pasta gaart nog verder in de oven, dus hij mag op dit moment echt nog wat beet hebben.
Verwarm de oven voor op 175° Celsius.
Gebruik je verse spinazie? Was hem dan en zwier hem droog. Zijn het grote bladeren, hak ze dan grof. Verwarm een eetlepel olijfolie in een kookpan. Pers het teentje look erover uit en fruit heel kort. Voeg de verse, gehakte spinazie of de diepvriesspinazie toe en laat stoven tot de blaadjes geslonken of ontdooid zijn. Komt er erg veel vocht vrij, giet het dan af. Breng de spinazie op smaak met de chilivlokken en wat peper en zout.
Laat de artisjokharten uitlekken en snijd ze in stukjes. Meng ze door de spinazie.
Doe al de ingrediënten voor de saus in een blender: de gare aardappel (in blokjes), de uitgelekte cashewnoten, de bonen, havermelk, mosterd, gistvlokken, azijn, lookpoeder, paprikapoeder en kurkuma. Mix tot je een zeer gladde en romige saus hebt. Breng de saus op smaak met peper en zout.
Roer de gare pasta, het spinaziemengsel en de saus goed door elkaar en schep alles in een ovenschaal.
Meng alle ingrediënten voor het kruimellaagje door elkaar en kneed even met je vingertoppen. Strooi dit uit over de pasta in de ovenschaal.
Zet de ovenschaal 20 tot 30 minuten in de oven, tot de saus borrelt en het kruimellaagje goudbruin kleurt.
Terwijl de pasta in de oven zit, maak je het slaatje.
Zo maak je het slaatje
Was de postelein en zwier hem droog. Schik de blaadjes in een slakom.
Schil de aardperen en schaaf ze in flinterdunne plakjes. Dit gaat het gemakkelijkste met een keukenmachine of mandoline (ik hoef dit niet te zeggen, maar ik ben echt wel zeer content van die van mij!). Snijd de appel in partjes en schaaf ook die in plakjes. Schik de aardpeer- en appelplakjes op de postelein en sprenkel er onmiddellijk wat citroensap over. Voeg ook wat olijfolie toe, de kappertjes en de hazelnoten. Kruid met peper en zout. Gebruik je gezouten kappertjes, wees dan spaarzaam met extra zout.
Eet de pasta meteen als hij uit de oven komt, met een hoopje frisse salade erbij.
Intussen lijkt ons tripje naar Praag al ver verleden tijd, maar toch wil ik jullie dit verslagje niet onthouden. Praag is niet alleen een prachtige stad, ze barst van de vegetarische en veganistische restaurantjes. Zalig om geen halve stad te moeten afwandelen op zoek naar iets plantaardigs.
Dat de stad mooi en feeëriek is, heeft helaas ook een minpuntje: ze wordt overspoeld door toeristen. Zélfs in november, wanneer het bitterkoud is en je zou denken dat toeristen liever naar warmer oorden trekken. Maar goed, ik pleit natuurlijk zelf schuldig: ik ben ook een toerist, ik liep er ook rond … Het goede nieuws? In de veggie restaurantjes heb je van die drommen toeristen helemaal geen last :-) Zelfs niet als ze pal in het centrum liggen!
Omdat het licht in de meeste restaurants zeer schaars was, zijn de foto’s van onze maaltijden niet geweldig geslaagd of ontbreken ze simpelweg. Ik geef jullie wat sfeerbeelden van de stad in de plaats :-)
Groen spook
In de drukke straat Nerudova, waarlangs elke dag horden mensen van de Karelsbrug naar de Burcht wandelen, leidt achter een onopvallende deur een lange trap naar restaurant Vegan’s Prague. De naam spreekt voor zich. Alles wat je hier eet, is plantaardig. Het is rustig toeven in dit oude gebouw en je kunt er proeven van plantaardige versies van Tsjechische klassiekers of een meer wereldse keuken.
Ik at een knalgroene ‘Fantom Burger’, die zijn kleurtje dankte aan matchapoeder, en ik nam ook een paar happen van de gevulde koolrolletjes die mijn Geliefde at. Geen culinaire pareltjes, maar prima gerechten die ons de nodige energie gaven om de straatjes van Mala Strana te verkennen.
Helder hoofd
Clear Head of Lehka Hlava ligt in een ietwat verborgen straatje, maar is ideaal als je aan de drukte in het centrum wilt ontsnappen. De menukaart biedt zowel vegetarische als veganistische gerechten. Hier proefde ik de lekkere ‘tofoie gras’, die ik intussen (best succesvol ;-) namaakte. Je vindt mijn recept hier.
Als hoofdgerecht verorberde ik spiesjes van gerookte tofoe met olijven, tomatensaus en aardappelgratin. Mijn Geliefde ging voor de zeer stevige Maitrea burger. Daarna konden we allebei amper nog ‘pap’ zeggen.
O ja, als je van zeer, maar dan ook zéér, pittige drankjes houdt: probeer de enorm straffe gemberthee. Ik stond na een paar slokken volledig in brand … en mijn hoofd was misschien wel helder, ja.
Bordje vol
Loving Hut is een keten die je in verschillende landen aantreft. In Praag zijn er meerdere vestigingen. Wij gingen naar die in de straat Na Porici. Voor een zeer zacht prijsje schep je een bord vol aan een Aziatisch getint buffet: spring rolls, noedels, tempura van bloemkool … Prima prijs-kwaliteitverhouding!
Onder het restaurant (dat zich op de eerste verdieping bevindt) is er trouwens een kleine winkel met vegan producten. Wij kochten er een reepje zalig intense Tsjechische ‘bean to bar’-chocolade van het merk Ajala. Later ontdekten we nog een ander heerlijk Tsjechisch ‘bean to bar’-merk: Jordi’s. Nooit gedacht dat Tsjechië een chocoladeland was!
Lekker zonder meer
Etnosvet doet qua inrichting wat stijlvoller aan dan de eerdere restaurants die we bezochten. Het ligt wat verder af van het centrum, maar is toch een bezoekje waard. Wij waren er vroeg op de avond, omdat we nog een concert hadden gepland, en daardoor was het er ontzettend rustig.
Mijn geliefde at een Indische curry met tofoe en naanbrood, zelf smulde ik van gefrituurde vegan sushi. Lekkere gerechten, absoluut, maar net als in de andere restaurants die we in Praag bezochten werden we niet van onze sokken geblazen. Misschien zijn we na al onze tripjes gewoon een beetje te verwend geworden ;-)
Toch nog een bijzondere vermelding voor de lekkere moelleux die we deelden als dessert!
Kruidige herinneringen
Geen restaurant, maar wel een heerlijk plekje voor wie van kruiden en planten houdt: Botanicus. In deze gezellige winkel – die pal in het toeristische centrum ligt, maar toch rust uitstraalt – vind je tientallen producten op basis van kruiden en planten die afkomstig zijn uit een biologische tuin in Tsjechië. De cosmetica (van een hele rist zeepjes, over bodylotion tot shampoo en essentiële olie) en de chutneys en jams worden naar verluidt bereid volgens oude, traditionele recepten.
Ik vond het heerlijk toeven in dit winkeltje, al kon ik niet veel meenemen, omdat we louter met handbagage vlogen en er dus slechts beperkte hoeveelheden vloeistoffen werden toegelaten. Maar een flesje lippenolie op basis van calendula, handencrème met helende klei en een mooi doosje biologische oregano gingen toch netjes mee. Dus nu geniet ik nog af en toe van een vleugje Tsjechië in huis.
Nog op zoek naar een lekker winters gerecht voor je feestmenu? Dan moet je deze vegan wellington een kans geven. Mijn eigen Geliefde noemde dit gerecht ‘een toppertje’, maar misschien is hij niet helemaal objectief ;-) Het gerecht vraagt een beetje werk, maar is toch erg haalbaar.
Cranberry’s en kerst passen zo goed samen dat ik naast de tofoie gras met cranberryjam nog een gerecht bedacht waarin de bessen een glansrol spelen. In deze wellington gaan ze samen met smaakvolle portobellopaddenstoelen en gebakken witlof.
Een ‘wellington’ is een typisch Engels gerecht waarbij runderbiefstuk in bladerdeeg wordt gehuld. Die biefstuk komt er hier natuurlijk niet aan te pas. In de plaats maakte ik een gehaktbrood van onder andere seitan, portobello’s en walnoten.
Een robuuste saus van porto, gebakken rode ui en donkere miso maakt het gerecht af. Serveer de wellington met een schaal geroosterde groenten (spruitjes + appeltjes bijvoorbeeld, of verschillende wortelgroenten) en een groene salade.
Ik creëerde dit gerecht speciaal voor de winterkeuken van Velt: een week waarin we volop koken met en smullen van wintergroenten. Doe jij ook mee? Deel foto’s van je wintergerechten op sociale media en houd de facebookpagina van Velt in de gaten voor recepten, tips en wedstrijden.
voor 4 personen (indien geserveerd met een bijgerecht)
Ingrediënten
voor het gehaktbrood:
• olijfolie
• 1 rode ui, fijn gesnipperd
• 2 el chiazaad, gemalen
• 200 g seitan, in blokjes gesneden
• 4 middelgrote portobellopaddenstoelen
• 1 scheutje tamari of andere sojasaus
• 60 g broodkruim
• 50 g walnoten
• 4 el fijne havervlokken
• 1 el gedroogde tijm
• peper en zout
• 4 kleine stronkjes witlof
• 3 el cranberryjam (gekocht of zelfgemaakt)
• 4 vierkante lapjes (plantaardig) bladerdeeg (of 1 grote rol)
• 2 el plantaardige melk
voor de porto-misosaus:
• 2 el olijfolie
• 1 rode ui, gesnipperd
• 2 el bloem
• 4 dl porto
• 4 dl lichte groentebouillon
• 2 el (gerst)miso
• peper
Zo maak je het
Verwarm de oven voor op 180° Celsius.
Meng het gemalen chiazaad in een kommetje met 4 el water en laat even staan.
Verwarm een eetlepel olijfolie in een pan en voeg de gesnipperde ui toe. Bak tot de ui glazig is. Roer geregeld.
Snijd de paddenstoelen in kleine stukjes en voeg ze samen met de tijm toe aan de ui in de pan. Bak op hoog vuur tot de paddenstoelen slinken en bruin kleuren. Blus met een scheutje tamari en laat de paddenstoelen verder bakken tot ze volledig gaar zijn en het vocht is verdampt. Roer geregeld om aanbakken te voorkomen. Kruid de paddenstoelen met peper.
Rooster de walnoten in een droge koekenpan tot ze geurig worden en een beetje bruin kleuren. Laat ze afkoelen en maal ze fijn in een keukenmachine.
Doe de seitanblokjes, het chiamengsel en de paddenstoelenmix in een keukenmachine en mix fijn.
Doe het mengsel in een grote kom, samen met het broodkruim, de havervlokken en de gemalen walnoten. Roer alles goed door elkaar. Breng op smaak met flink wat peper en zout. Laat het mengsel even rusten.
Bekleed een langwerpig bakblik (van cake of brood) met bakpapier. Kneed het seitanmengsel tot een dikke worst van 20 cm lang. Leg de worst in het bakblik en vouw het bakpapier eroverheen. Bak het gehaktbrood 25 minuten in de oven op 180° Celsius. Haal het uit de oven en laat het een beetje afkoelen.
Maak de witlofstronkjes schoon. Verwijder de buitenste bladeren en de harde kern. Snijd de stronkjes in de lengte doormidden. Verwarm wat olijfolie in een pan en bak de witlofstronkjes met de platte kant naar beneden tot ze bruin kleuren en enigszins karamelliseren. Keer ze om en laat ze op een zacht vuurtje verder garen. Breng het witlof op smaak met peper en zout. Zet het opzij en laat het afkoelen.
Gebruik je diepvriesbladerdeeg laat het dan een 5-tal minuten ontdooien tot het plooibaar is. Maak van de vier plakjes één grote vierkante lap door de naden in elkaar te werken. Leg het deeg op bakpapier.
Maak in het midden van het deeg een ‘rijtje’ met het afgekoelde witlof (zorg ervoor dat het witlof niet te nat is!). Houd aan de uiteinden van het rijtje een paar centimeter vrij. Haal het gehaktbrood uit de vorm en leg het op het witlof. Strijk de bovenkant van het gehaktbrood in met de cranberryjam.
Vouw de zijkanten van het deeg nu volledig over het gehaktbrood. Kneed de uiteinden dicht. Maak je vinger een klein beetje nat om de naden dicht te strijken. Maak dwarse inkepingen in het deeg. Dit maakt het straks gemakkelijker om de wellington in plakken te snijden.
Leg het gehaktbrood met het bakpapier op een bakplaat. Bestrijk het deeg met de melk en schuif de bakplaat in de oven. Bak de wellington ongeveer 20 minuten op 180° Celsius (of volgens de instructies op de verpakking van het bladerdeeg). Het deeg moet mooi bruin kleuren en rijzen.
Terwijl de wellington bakt, maak je de saus.
Verwarm de olijfolie in een steelpan en bak de uisnippers hierin glazig. Roer de bloem erdoor en laat even verwarmen. Voeg dan beetje bij beetje de porto en de groentebouillon toe. Blijf goed roeren opdat je geen klontertjes krijgt. Laat de saus op een middelmatig vuur inkoken en roer geregeld. Het is de bedoeling dat de saus mooi indikt.
Los de miso op in een klein scheutje warm (niet heet!) water. Vlak voor het serveren draai je het vuur uit en roer je de miso door de saus. De saus mag nu niet meer koken.
Haal de wellington uit de oven, laat hem even rusten en snijd hem dan met een scherp mes in plakken. Serveer met de saus, geroosterde groenten en groene salade.
Twee weken geleden keerden mijn Geliefde en ik terug van een bezoekje aan Wenen en Praag. In deze blogpost deel ik alvast wat fijne Weense adresjes. Praag komt later aan de beurt.
Terwijl mijn Geliefde zijn concert in Wenen voorbereidde, deed ik research naar veggie lekkers in de buurt. Onze tijd in de stad van Mozart, Sisi en Freud was beperkt, dus ging ik selectief te werk.
Yummie Yamm!
Op een boogscheut van onze verblijfplaats lag vegetarisch buffetrestaurant Yamm. Wij houden van het buffetprincipe: je schept op wat je lekker lijkt en betaalt per gewicht. Yamm! heeft niet dezelfde uitgebreide keuze als andere vegetarische buffetrestaurants die we al uitprobeerden (zoals Spirit in Amsterdam, Tibits in Londen of Hiltl in Zürich), maar toch konden we moeiteloos een bordje vol lekkers samenstellen.
Het restaurant is groot en oogt modern. ’s Morgens kun je er ook ontbijten en ze hebben een mooi assortiment taartjes en ander gebak in huis.
Verwarmend ‘raw’
We kuierden door Wenen onder een straalblauwe hemel. Mooi maar koud. Dus waren we in de namiddag toe aan een verwarmend drankje met iets zoets erbij. Simply Raw Bakery was daarvoor het ideale plekje.
De naam verraadt het al: alles wat je hier eet, is ‘raw’. Met andere woorden: de ingrediënten worden niet verhit boven de 42° Celsius. Verwacht je dus niet aan traditionele gebakjes, maar wel aan vegan lekkernijen op basis van noten, rauwe cacao en gedroogde vruchten. Ik proefde de raw versie van een lokale specialiteit: sacher torte. Heel lekker van smaak, maar niet licht.
Gelukkig zijn warme drankjes in Simply Raw Bakery geen probleem. De kurkumalatte die ik bestelde was gigantisch en lekker romig dankzij de huisbereide cashewmelk. Perfect om daarna weer de koude te trotseren.
Veggie versus schnitzel
Mijn Geliefde vergezelt me op reis steevast zonder morren naar al mijn vegetarische adresjes. Maar hij is zelf geen vegetariër én verslingerd aan schnitzel. In de schnitzelstad bij uitstek, kon ik hem een bezoekje aan een schnitzelrestaurant dus moeilijk ontzeggen. Het is echter niet vanzelfsprekend om een restaurant te vinden waar ze én goede schnitzel serveren én iets eetbaars voor vegetariërs. Maar het is ons toch gelukt ;-)
Lugeck schuilt in een statig gebouw en serveert tal van Weense klassiekers. Voor de plantenliefhebbers staan er twee vegan gerechten op de kaart: een kruidige pasta met kool en ui, en een zoeteaardappelcurry met basmatirijst.
Toegegeven, de curry was niet het lekkerste vegetarische gerecht dat ik ooit at, maar best oké. En de schnitzel was naar verluidt prima.
Zelf was ik trouwens helemaal in de wolken met het broodmandje dat we bestelden. Het zuurdesembrood van 100 procent rogge was heerlijk. Ik hoop dat ik er ooit in slaag om zelf zo’n brood te bakken …
Binnenkort meer veggie adresjes uit Praag!
Nu de feestdagen eraan komen is de foie gras, aangrijpende spotjes van Gaia ten spijt, weer alomtegenwoordig in de supermarkt. Mijn Geliefde haalt weleens faux gras in huis, maar daar ben ik niet echt fan van. Aangezien ik niet het gevoel heb dat ik op ‘foie gras’-vlak iets mis, ben ik nooit op zoek gegaan naar een alternatief. Ik weet trouwens niet hoe het origineel smaakt, dus dan is het hele vervangidee sowieso al een beetje vreemd :-)
Maar toen we bijna twee weken geleden in Praag op vakantie waren (een verslagje volgt!) en ik op de kaart van vegetarisch restaurant Lehka Hlava ‘Tofoie gras’ zag staan, was ik toch nieuwsgierig. De menukaart gaf buiten gerookte tofoe ook nog gerstmiso en cashewnoten prijs als ingrediënten. Genoeg voor mij om thuis aan de slag te gaan met een eigen versie. Net als in het restaurant dien ik de tofoie gras op met cranberryjam. Die zorgt voor een lekker contrast.
Serveer de tofoie gras op geroosterd brood, toastjes of – om het echt feestelijk te maken – blini.
Ingrediënten
voor de cranberryjam:
• 300 g cranberry’s (veenbessen) (vers of uit de diepvriezer)
• het sap van een halve citroen
• 1 kaneelstokje
• 4 el ahornsiroop
• 3 el kokosbloesemsuiker
• 3 el water
voor de tofoie gras:
• 200 g gerookte tofoe, in kleine blokjes
• 50 g cashewnoten (een nachtje geweekt in water en afgegoten)
• 1,5 el (gerst)miso
• 3 el koolzaadolie (of andere neutrale olie)
• 1 tl edelgistvlokken
• peper
• evt. zout
Zo maak je het
Maak eerst de cranberryjam. Doe daarvoor alle ingrediënten in een steelpan en breng aan de kook. Laat op een zacht vuurtje zeker een halfuur borrelen tot het vocht flink is ingedikt. Houd er rekening mee dat de jam bij het afkoelen nog opstijft; kook hem dus ook niet te lang.
Deze cranberryjam is niet mierzoet. Je proeft nog goed de zure smaak van de bessen. Wil je de jam zoeter, voeg dan extra suiker of ahornsiroop toe.
Vis het kaneelstokje uit de pan. Giet de hete jam in een kraakschone bokaal en schroef er onmiddellijk het deksel op. Laat afkoelen en bewaar vervolgens in de koelkast.
Doe voor de tofoie gras alle ingrediënten in een keukenmachine en mix tot een gladde, egale crème, die stevig is, maar wel smeerbaar. Is je tofoie gras te stijf, voeg dan een heel klein beetje water toe. Miso is erg zout, dus waarschijnlijk heb je geen extra zout nodig. Proef en kruid eventueel bij, met peper, zout of nog wat extra miso.
Groenten, groenten en nog eens groenten. Daar draait het om in Heel veel veg!, het nieuwe kookboek van Hugh Fearnley-Whittingstall. Dit boek is de opvolger van Veg!, het vegetarische kookboek waarin de kok al eerder een lans brak voor meer groenten op ons bord. Hebben we dit nieuwe kookboek dan nog wel nodig? Wel, ik durf daar volmondig ‘ja!’ op te antwoorden.
Plantaardig
In tegenstelling tot Veg! is Heel veel veg! honderd procent plantaardig. Geen eieren, melk en kaas meer dus. Niet dat de kok een vurig pleidooi houdt voor veganisme, hij wil gewoon niemand uitsluiten met zijn recepten en geeft graag een glansrol aan groenten. Er zijn trouwens nog een paar ingrediënten die Hugh Fearnley-Whittingstall bewust vermijdt in dit boek. Je zult geen brood, pasta of witte rijst ontdekken in de recepten. Wel wat aardappelen en volwaardige granen. Verder spelen peulvruchten, noten en zaden geen onbelangrijke rol. En groenten natuurlijk, maar dat had ik waarschijnlijk al gezegd? ;-)
Hip of haalbaar?
Het lijkt misschien alsof Fearnley-Whittingstall met deze vegan recepten en een beperkt gebruik van koolhydraten inspeelt op recente hypes, maar eigenlijk doet dit boek allesbehalve ‘hip en trendy’ aan, en dat bedoel ik in de meest positieve zin. Op sociale media lijkt veganisme zo vaak voorbehouden aan slanke meisjes in bikini, die detoxdrankjes drinken en zich te goed doen aan massa’s superfoods. Terwijl meer plantaardig eten voor iedereen haalbaar en toegankelijk zou moeten zijn.
En wat dat betreft komt Heel veel veg! als geroepen: Hugh Fearnley-Whittingstall vertrekt van ‘gewone’ ingrediënten en bewijst ten overvloede dat je met een uitgekiende combinatie en wat smaakmakers gemakkelijk een lekker plantaardig gerecht op tafel zet. Goed, voor ingrediënten als tamari en miso moet je wellicht even naar de biowinkel, maar veruit de meeste dingen haal je gewoon in de supermarkt of – nog beter – bij je plaatselijke groenteboer.
Inspiratie en variatie
Zelf haal ik het merendeel van mijn groenten in huis via een ‘groentepakket’. Heel leuk, want elke week is dat pakket een verrassing en een uitnodiging om te experimenteren. Maar af en toe, vooral in de winter als de knollen en kolen hoogtij vieren, weet ik het even niet zo goed. Op zo’n moment weet Heel veel veg! het wél. Want voor haast elke groente vind je ideeën in dit boek. Bovendien geeft de kok bij elk recept variatiemogelijkheden. Geen koolraap in huis? Gebruik dan raapjes of pastinaak. Op die manier pas je de gerechten moeiteloos aan aan wat je in je koelkast hebt liggen.
Allemaal mooi en wel, maar zijn de recepten ook lekker? Op zowat vier dagen tijd joeg ik er de volgende gerechten door: ‘pittige kool met zonnebloempitten’, ‘prei-pastinaakpuree met rozemarijn’, tomatendal, en ‘geroosterde aardappel, koolraap (ik verving door pastinaak), appels en boerenkool’. Stuk voor stuk goedgekeurd, zowel door mij als door mijn niet-zo-groentegekke Geliefde ;-)
Heel veel veg!, Hugh Fearnley-Whittingstall, Becht 2017
Enkele dagen geleden roosterde ik een grote blue kuri-pompoen, een Hokkaido-type met een grijsblauwe schil en heerlijk oranje, bijna nootachtig vruchtvlees. Ik roosterde de pompoen in blokjes, zonder schil, met louter wat kokosolie. Geen specerijen, want ik had uiteenlopende plannen met mijn geroosterde buit: zowel hartige, als zoete.
Een flink deel van de geroosterde blokjes belandde in mijn bentobox (de Japanse versie van onze lunchtrommel of brooddoos, zeg maar). De ene dag opgepept met wat chilivlokken en geroosterde pompoenpitten; de andere dag als salade met boerenkool en boterbonen. Wil je een glimp opvangen van hoe mijn gevulde bentobox eruitziet? Af en toe post ik er een foto van op Instagram.
Mijn zoete pompoenavontuur begon met vegan haver-pompoenkoekjes. Lekker, maar een tikje te droog naar mijn zin, en dus nog niet klaar voor een blogpost. En het laatste restje pompoenblokjes? Dat belandde in kruidige amandelbonbons.
Wie mijn blog al een poosje volgt, heeft misschien gemerkt dat amandelbonbons hier geregeld opduiken. Daar is een reden voor. Deze snoepjes zijn super gemakkelijk te maken, ze zijn in vergelijking met veel andere zoetigheid niet al te ongezond, én je kunt variëren op het recept zoveel je maar wilt. Snor gerust mijn amandelbonbons met oranjebloesem op, of de amandel-kersenbonbons, of de kardemom-koffietruffels. Maar kom dan terug om deze pompoentruffels te maken. Ze passen zo geweldig goed bij de tijd van het jaar.
voor ca. 15 truffels
Ingrediënten
• 100 g geroosterde pompoen, in kleine blokjes of fijngeprakt (gebruik bij voorkeur een Hokkaido-type)
• 100 g blanke amandelen
• 2 à 3 el kokosbloesemsuiker (afhankelijk van hoe zoet je de truffels wilt)
• een snufje zout
• 1 tl gemalen kaneel
• 0,5 tl gemalen kardemom
• 0,5 tl gemberpoeder
• de zaadjes van een half vanillestokje of 0,5 tl vanillepoeder
• 100 g pure chocolade van uitstekende kwaliteit (minstens 70%)
Zo maak je het
Maal de amandelen tot poeder in een keukenmachine. Voeg dan de overige ingrediënten toe (behalve de chocola) en mix tot een samenhangende brij.
Bekleed een bord met bakpapier. Maak je handen lichtjes vochtig en rol kleine balletjes van het pompoen-amandelmengsel. Leg ze op het bakpapier. Zet het bord met de balletjes minstens een halfuur in de diepvriezer.
Smelt de chocolade au bain-marie. Rol de koude balletjes door de chocolade tot ze helemaal bedekt zijn. Leg ze opnieuw op het bakpapier en laat de chocolade hard worden. Bewaar de truffels in de koelkast (of smul ze allemaal in één keer op ;-) ).
Per uitzondering houd ik op dit blog nog eens een praatje over een van mijn eigen boeken. Maar dat doe ik natuurlijk niet zomaar. Mijn nieuwste prentenboek Vlad Vampier wil geen bloed past als geen ander bij de Groene Prinses.
De kleine Vlad Vampier besluit op een dag dat hij geen bloed meer wil eten of drinken. Zijn broertjes lachen hem uit, zijn mama is bezorgd en zijn papa wordt kwaad. ‘Een vampier die geen bloed drinkt, is geen vampier maar een vegetariër!’ buldert hij. En zo is het maar net.
Vlad Vampier wil geen bloed is niet alleen een verhaal over anders zijn en doorzetten, het bevat ook 13 griezelige recepten voor vegetarische vampiers en andere monstertjes. Van ‘duivelse bietendip’, over ‘spookjespizza’ tot ’trollenkoekjes’.
Richard Verschraagen maakte heerlijke illustraties bij het verhaal en de recepten, en Dries Desseyn gaf het boek een bijzondere vormgeving.
Wil je alvast een voorproefje? Surf dan naar de website van uitgeverij De Eenhoorn en klik op ‘blader door het boek’. De recepten voor monsteroogjes en radijsrupjes kun je dan meteen uitproberen.
Natuurlijk ben ik heel nieuwsgierig naar welke kinderen samen met hun mama, papa, oma, opa, meester, juf, tante of oom aan de slag gaan met de recepten. Heb je iets klaargemaakt? Deel het dan gerust op Instagram met de hashtag #vladvampier of #groeneprinses en ik neem zeker een kijkje!
Als de herfst begint, zie je overal de typische herfstgroenten opduiken: pompoenen, knollen en kolen. Groenten waar heel veel lekkers mee te bereiden valt, maar wat mij betreft, mag dat gerust nog een paar weken wachten. In de prille herfst is de oogst namelijk zo rijk dat ook tomaten, courgettes, aubergines en paprika’s nog lekker van het seizoen zijn.
Voor pompoenen, pastinaken, knolselderij en rapen is er nog een winter lang de tijd. Dus zolang het nog kan, geniet ik van de meer mediterrane groenten en tover ik wat late zomer op mijn bord.
Velt (de Vereniging voor Ecologisch Leven en Tuinieren) viert deze week trouwens de ‘herfstkeuken’. Ga aan de slag met je favoriete herfstrecepten en deel ze met anderen! Meer info, inspiratie en give-aways ontdek je op de facebookpagina van Velt of op de website.
Even terug naar mijn eigen bordje :-) Naast een pittige stoverij van aubergine, en geroosterde tomaten, vind je daarop vegetarische burgertjes van witte lupinebonen. Deze ‘bonen’ zijn nog niet zo heel bekend (of eerder: niet meer bekend, want je kunt gerust van een ‘vergeten peulvrucht’ spreken), maar ze zijn beslist de moeite waard om te leren kennen. Ze zijn namelijk rijk aan vezels en eiwitten en hebben een lekkere beet. Let wel op: mensen met een notenallergie zijn misschien ook vatbaar voor ‘lupineallergie’.
Ik vond in de biowinkel een bokaal lupinebonen van het merk Your organic nature. In gedroogde vorm vind je ze ook (dan laat je ze eerst weken voor je ze kookt). Ben jij deze bonen ook al ergens tegengekomen?
voor 2-3 personen
Ingrediënten
voor de aubergine:
• 3 el olijfolie
• 1/2 ui, gesnipperd
• 2 kleine aubergines, in dobbelsteentjes
• 400 g tomatenpassata of tomatenvlees
• 1 tl chilivlokken
• 1 el balsamicoazijn
• 1 tl kokosbloesemsuiker of ruwe rietsuiker
• een handjevol basilicumblaadjes
• peper en zout
voor de lupineburgers:
• 200 g gare witte lupinebonen
• 50 g tofoe, in blokjes
• 1/2 ui, gesnipperd
• 2 el broodkruim
• 1 el tamari (of andere sojasaus)
• 1 tl paprikapoeder
• 1/2 tl gerookt paprikapoeder
• 2 tl rozemarijn
• peper en zout
• olijfolie om in te bakken
voor de geroosterde tomaten:
• ca. 400 g bonte (kers)tomaten
• olijfolie
• peper en zout
Zo maak je het
Verhit een eetlepel olijfolie in een kookpan. Maak je zowel de pittige aubergine als de lupineburgers, voeg dan de volledige gesnipperde ui toe aan de olie en stoof tot de uisnippers glazig zijn. Schep de helft uit de pan en zet het opzij voor de lupineburgers.
Voeg twee extra eetlepels olijfolie toe aan de ui in de pan. Doe de aubergineblokjes erbij en strooi er meteen wat zout over. Bak/stoof de aubergineblokjes tot ze zacht worden. Roer geregeld.
Voeg vervolgens de passata, de chilivlokken, de azijn en de suiker toe. Roer alles door elkaar, zet het deksel op de pan en laat alles ongeveer een halfuur pruttelen op een zacht vuurtje, tot de aubergines smeltzacht zijn. Proef en breng op smaak met peper en zout. Scheur de basilicumblaadjes in reepjes en roer ze door de saus.
Verwarm de oven voor op 150° Celsius. Bekleed een bakplaat met bakpapier. Verwijder de kroontjes van de tomaten en snijd ze doormidden. Schik de tomatenhelften op de bakplaat met de bolle kant naar beneden. Sprenkel er olijfolie over en bestrooi met peper en zout. Schuif de bakplaat in de oven en laat de tomaatjes ongeveer een halfuur roosteren.
Voor de lupineburgers mix je de lupinebonen, de tofoe en de gestoofde uisnippers (die je apart hield) in een keukenmachine tot een grove pasta. Doe het mengsel in een kom en voeg tamari, paprikapoeder, rozemarijn, broodkruim en peper en zout toe. Meng alles goed door elkaar.
Is je mengsel te vochtig? Voeg dan wat extra broodkruim toe. Is het te droog, dan kan een klein scheutje water soelaas brengen. Maak je burgers echter zeker niet te nat! Het mengsel lijkt misschien wat droog, maar als je het kneedt met je handen, zou je er toch stevige burgertjes van moeten kunnen vormen. Ik maakte van deze hoeveelheid acht kleine burgers.
Verhit wat olijfolie in een koekenpan en bak de burgers aan beide kanten goudbruin.
Dien de burgers op met de pittige aubergine, de geroosterde tomaten en pasta, rijst of andere granen.
Jaren geleden belandde ik als prille blogger op de blog Green Kitchen Stories van het Zweeds-Deense koppel David Frenkiel en Luise Vindahl. Ik was meteen verkocht. Een website vol vegetarische gerechten die prachtig in beeld waren gebracht. Ik vinkte de blog aan als favoriet en keerde geregeld terug voor een flinke portie inspiratie.
Intussen zijn David en Luise wereldwijd bekend, onder andere omdat ze vier kookboeken vol verrukkelijk veggie lekkers op de markt brachten. De vierde telg, The Green Kitchen at Home, is sinds vorige week als Nederlandstalige editie verkrijgbaar.
Heerlijk haalbaar
Eigenlijk kook ik de laatste jaren nog maar zelden uit kookboeken. Nochtans is mijn kookboekenrek flink gevuld. Ik beschouw ze als een heerlijke inspiratiebron, maar ga ten slotte meestal zelf aan de slag om een recept te bedenken. Maar toen ik The Green Kitchen at Home in handen kreeg, had ik toch meteen zin om de gerechten écht te maken. Misschien omdat alles er niet alleen heel lekker uitziet, maar ook ontzettend haalbaar.
Dat was dan ook het opzet van David en Luise: een kookboek maken met gerechten die vaak bij hen op tafel verschijnen, vooral op doordeweekse dagen. Als je weet dat hun gezin drie kleine spruiten telt, begrijp je dat die gerechten maar beter niet al te bewerkelijk zijn.
Het geheim van de auteurs om snel een voedzame en smakelijke maaltijd op tafel te zetten? Voorbereiden! In het hoofdstuk ‘Koelkastfavorieten’ geven David en Luise recepten voor voedingswaren die ze in grote hoeveelheden koken en in de koelkast bewaren. Het zijn de bouwstenen waarmee ze later een maaltijd samenstellen. Denk aan hummus, pesto, gekookte linzen en quinoa, flensjesbeslag en tomatensaus.
Uitgetest en goedgekeurd
The proof of the pudding is in the eating. Aan de slag dus! Ik maakte gisterenavond in een kleine veertig minuten voortreffelijke spinazieflensjes (oh, die kleur!) met romige kikkererwten en paddenstoelen. En terwijl ik dit schrijf, vult onze flat zich met de geur van boekweit-bananenbrood met chocolade, dat me amper twintig minuten werk kostte. Ik ben alvast overtuigd om nog veel meer recepten uit The Green Kitchen at Home uit te proberen.
Tijdens de boekvoorstelling in Antwerpen, waar David en Luise zelf aanwezig waren en bijzonder sympathiek over hun boek vertelden, proefde ik trouwens al meer lekkers uit het boek. Enkele favorieten die met stip op mijn ‘zelf maken!’-lijstje staan? Erwtjes-broccolisoep met munt en puy-linzen, Midden-Oosterse salade met bloemkool en linzen, Pittige chermoula-aubergine met kikkererwten, en Quinoa-notenrepen met chocolade.
Plant-aardig
Om af te sluiten nog een noot voor wie veganistisch eet: David en Luise koken vegetarisch en maken dus gebruik van eieren en kaas, maar tal van hun gerechten zijn volledig plantaardig. En als dat niet zo is, geven ze vaak suggesties in de kantlijn om ingrediënten te vervangen. Want zo aardig zijn ze nu eenmaal :-)
The Green Kitchen at Home van David Frenkiel & Luise Vindahl, uitgeverij Becht, 2017
