letters en lekkers voor veggies en andere smulpapen


Mijn ‘krachtvoer’-oogst

krachtvoer©Groene Prinses
Het afgelopen weekend, 18 en 19 augustus oktober 2014, vond in Antwerpen de tweede editie van Krachtvoer plaats, een festival over eten met tal van workshops, filmvoorstellingen, lezingen en een markt met kraampjes van en voor foodies.

Voor de workshops, waarvoor je apart moest inschrijven, was ik helaas hopeloos te laat, maar gelukkig kon ik gisteren wel een lezing over fermentatie meepikken. Dat ik al een poosje geboeid ben door fermentatie lees je in mijn koolrabipost; gisteren werd echter algauw duidelijk dat er nog héél wat te experimenteren valt.

Gedeelde passie
Tijdens de lezing waren afwisselend Rose Greene – souschef van sterrenrestaurant In De Wulf – en Sarah Lebeer – microbiologe aan de Universiteit Antwerpen – aan het woord. Ze delen hun passie voor fermentatie, maar benaderen die elk vanuit hun specifieke achtergrond. Dat leverde een mooi samenspel van culinaire gedrevenheid en wetenschappelijke informatie op.

Toen we een gefermenteerd stukje wortel uit de keuken van Rose mochten proeven, bleek dat mijn eigen gefermenteerde worteltjes al aardig op weg zijn, maar toch nog heel wat finesse nodig hebben om net zo complex te smaken. Mijn fermenteerenthousiasme werd echter flink aangepord! Want ook al kan de wetenschap nog niet staalhard bewijzen dat gefermenteerde producten gezond voor je zijn, er wijst wel heel veel in die richting. En dat je bijzondere smaken kunt creëren hoef je natuurlijk niet te bewijzen; dat proef je zo.

Terwijl onze westerse beschaving zo geobsedeerd is door hygiëne en bang is van microben, dreigen we te vergeten dat we tal van microben net kunnen gebruiken voor ons eigen welzijn.

Geheimen in potjes
De bokalen vol miso’s, groenten, bruisende drankjes en gefermenteerde notenmengsels doen een beetje geheimzinnig aan, maar gelukkig gaven Rose en Sarah prijs dat het boek The art of fermentation van Sandor Katz een schat aan informatie biedt voor wie zelf aan de slag wil. Ik had al vaker van Katz gehoord, maar zijn ‘fermentatiebijbel’ had ik nog nooit eerder in handen. Maar – driewerf hoera! – op de Krachtvoer-markt kon ik een exemplaar bemachtigen!

Op diezelfde markt tikte ik bij Els van Njamelicious ook nog een potje za’atar op de kop: een Midden-Oosterse melange van sesamzaad, grof zout en kruiden. Toen ik ’s avonds over The art of fermentation gebogen zat, opende ik het potje even om eraan te ruiken. Een heerlijk geur waaide me tegemoet en deed me dromen van lekkere gerechten en eigen melanges.

Mijn oogst? Een klein geurig potje, een boek over bokalen vol boeiende en borrelende smaken en vooral een vat vol inspiratie om mijn eigen krachtvoerpotjes te maken. To be continued!

5 Responses leave one →
  1. oktober 21, 2014

    Super leuk zulke evenementen, voor ons helaas een beetje ver weg.
    Kom maar op met de experimenten, kunnen wij alsnog meegenieten!

    Groet,
    Karin

  2. oktober 22, 2014

    De tijd vliegt voor jou ook precies een beetje te snel, je hoofd zit nog in augustus :) Ik ben benieuwd naar het vervolg! Later wil ik ook experimenteren met fermenteren. Je enthousiasme werkt aanstekelijk!

  3. de groene prinses permalink*
    oktober 22, 2014

    @merlette blanche: oeps, mijn gedachten zaten inderdaad nog ver weg… Bij vakantie en mooi weer allicht ;-) Bedankt om het op te merken! Leuk dat je ook al een beetje fermenteerenthousiast wordt! :-)

  4. december 14, 2014

    Dag groene prinses,

    Een 5 tal jaar terug was ik ook geboeid door fermentatie en kocht toen een terracotta vat om witte kool tot zuurkool (een van mijn favoriete groenten) te maken.
    Ik wist echter niet hoeveel weken, maanden ik moest wachten, hield het waterslot niet altijd even goed in de gaten en uiteindelijk durfde ik het niet meer te openen…
    Conclusie: fermenteren is niet echt mijn ding maar het vat heb ik nog en je mag het hebben als je er mee wil experimenteren.
    Groetjes,
    Kris uit Gent

  5. de groene prinses permalink*
    december 14, 2014

    @Kris: wat lief dat je me je vat aanbiedt! Mijn ouders hebben echter ook nog twee van zulke vaten staan en die mag ik ook gebruiken. Het is er tot nog toe nog niet van gekomen, omdat ik vind dat het dan ineens om zulke grote hoeveelheden gaat. Mijn vader is er nu weer zelf mee aan de slag, dus binnenkort mag ik zijn zuurkool proeven. Ik ben heel benieuwd!
    Ongetwijfeld kun je wel iemand anders een plezier doen met je vat, want ik heb de indruk dat fermenteren weer heel erg ‘in’ is! Misschien kriebelt het binnenkort toch om het zelf nog eens te proberen? ;-)

Leave a Reply

Note: You can use basic XHTML in your comments. Your email address will never be published.

Subscribe to this comment feed via RSS